Lakierowanie proszkowe to proces polegający na nakładaniu naelektryzowanych cząstek (20-100 μm) farby proszkowej na powierzchnię przewodzącą np. elementy metalowe. Tak nałożona warstwa proszku utrzymuje się na powierzchni lakierowanych elementów dzięki siłom elektrostatycznym.

Lakierowanie proszkowe można podzielić na dwie podstawowe techniki nakładania farby:

• natrysk elektrostatyczny – metoda wysokonapięciowa 40-100 kV, nazywana „koroną”,

• natrysk elektrokinetyczny – metoda triboelektryzacji, tarciowa, zwana „tribo”.

Pokryte farbą elementy są nagrzewane do temperatury 140-200°C, w rezultacie czego proszek ulega stopieniu i polimeryzacji. Uzyskana powłoka lakiernicza jest odporna na korozję, chemikalia, wysoką temperaturę i uszkodzenia mechaniczne.

Zalety malowania proszkowego:

• wysokie, prawie 100% wykorzystanie materiału (możliwość odzysku nieosadzonych cząstek proszku),

• znaczne oszczędności energetyczne (możliwość stosowania zamkniętych układów wentylacji),

• powłoki farby – dzięki swojej grubości – znakomicie maskują niedokładności obróbki mechanicznej lakierowanych elementów,

• antykorozyjne zabezpieczenie pokrytych materiałów.

• brak emisji rozpuszczalników i rozcieńczalników do środowiska.